Статистика сайта

В Архиве зарегистрировано 34511 фактов из 176 стран, относящихся к 1176 феноменам. Из них раскрыто 2800, еще 10667 находятся в стадии проверки на соответствие одной из 319 версий.

2 фактов было добавлено за последние сутки.

Поделиться историей

Вы находитесь в разделе "Архив"

Этот раздел содержит описания необъясненных фактов, предоставленные очевидцами или опубликованные в СМИ, а также результаты их анализа участниками группы.

НЛО. Канада

ID #1577664541
Добавлен пн, 30/12/2019
Автор July N.
Источники
Феномены
Состояние
Исследование

Исходная информация

Исходная информация из источников или от очевидца
Дата происшествия: 
04.10.1967 23:20
Адрес: 
Шаг-Харбор, NS
Канада

Это был вечер 4 октября 1967 года. В крошечной рыбацкой деревушке Шаг-Харбор, расположенной в канадской провинции Новая Шотландия. Солнце уже зашло, и вечер был таким же, как и все, пока в 23:20 в этом изолированном месте не случилось что-то очень странное. В небе произошла внезапная вспышка, и четыре ярких огня проходили через район почти час, пока один яркий объект внезапно не потерял высоту, прежде чем упасть в воду с большой силой. 

Некоторые люди утверждают, что этот ненормальный объект издал сверхъестественный свист при спуске, чтобы подчеркнуть его приземление с громким шумом, подобным взрыву.

Другие сообщили, что перед тем, как упасть, объект выпустил ряд огней. Свидетель по имени Лори Викенс дал показания чуть позже:

"Мы видели четыре огня в небе. Мы думали, что это самолет, и нне обращали на него внимания. Мы просто наблюдали, как свет включается и выключается. Она пересек дорогу перед нами, за бугром - мы не могли уже видеть его. Мы достигли вершины холма. В воде был свет. Мы подошли к телефонной будке, позвонили в RCMP (Королевская канадская конная полиция) и сообщили о крушении самолета."

Виккенс добавил, что таинственный корабль плавал в воде примерно в полумиле от берега, таща странное желтоватое вещество, качаясь почти час, прежде чем погрузиться в глубину. Несколько сотрудников RCMP видели, как объект плавал.

В целом, по меньшей мере одиннадцать человек позвонили в полицию, заявив, что они видели, по сути, одно и то же: яркий свет, шипящий в небе, врезался в море.

_____________________________________________

Экстраординарное событие 1967 года практически вывело на мировую информационную карту небольшую рыбацкую деревушку Шаг-Харбор. Расположенная на южной оконечности Новой Шотландии, эта сельская община станет местом одного из самых хорошо документированных событий связанных с НЛО. Названная в честь «шэга», птицы семейства бакланов, гавань была буквально не нанесена на карты того времени, но это будет изменено раз и навсегда.

У крошечного рыбацкого сообщества всегда были свои истории… рассказы о гигантских морских змеях, кальмарах-людоедах и кораблях-призраках. В списке местного колорита появится еще одно дополнение к его списку: история посещения таинственного летательного аппарата неизвестного происхождения. Это судно вошло в воды залива, навсегда запечатлев название деревни в истории уфологии.

Первое указание на это таинственное происшествие поступило от местных жителей, которые заметили странные оранжевые огни в небе в ночь на 4 октября 1967 года. Большинство свидетелей сходились во мнении, что в тот вечер было четыре оранжевых огонька. Пятеро подростков наблюдали, как эти огни вспыхивают последовательно, а затем внезапно ныряют под углом 45 градусов к поверхности воды.

Очевидцы были удивлены тем, что огни не нырнули в воду, а, казалось, плыли по воде, примерно в 500 метрах от берега. Свидетели сначала подумали, что они наблюдают за трагической авиакатастрофой, и быстро сообщили об этом в Королевскую канадскую конную полицию, которая находилась в Баррингтон-Пассаже.

По странному совпадению, констебль Рон Паунд уже сам был свидетелем странных огней, когда он ехал по шоссе № 3 в направлении Шаг-Харбор. Паунду показалось, что он видит четыре огонька, прикрепленные к одному летательному аппарату. Он прикинул, что судно было около 20 метров длиной. Констебль Паунд подошел к берегу, чтобы получше рассмотреть феноменальное зрелище. Его сопровождал капрал полиции Виктор Вербиеки, Контабл Рон О’Брайен и другие местные жители. Паунд ясно видел желтый свет, медленно движущийся по воде, оставляя за собой желтоватую пену. Все глаза были прикованы к свету, так как он медленно двигался слишком далеко, чтобы его можно было увидеть, или погружался в ледяную воду.

Катер береговой охраны №101 и другие местные катера поспешили к месту обнаружения объекта, но к тому времени, когда они прибыли, самого огня уже не было. Тем не менее, члены экипажа все еще могли видеть желтую пену, указывающую на то, что что-то, возможно, затонуло. Больше ничего не удалось найти в ту ночь, и поиски были прекращены в 3 часа ночи. Полиция провела проверку совместно со спасательным координационным центром в Галифаке и радаром НОРАД в Баккаро, Новая Шотландия. Им сказали, что в тот вечер не было никаких сообщений о пропавших самолетах, ни гражданских, ни военных. На следующий день Спасательно-координационный центр подал рапорт в штаб канадских Вооруженных сил в Оттаве.

В этом отчете говорилось, что что-то упало в воду в гавани, но объект был «неизвестного происхождения.» HMCS Granby было приказано прибыть на место, где водолазы обследовали дно океана в течение нескольких дней.

Водолазы вместе с другими свидетелями описали эти события:

Объект, который нырнул в воду гавани, вскоре покинул район, пройдя под водой около 40 километров до места, которое находилось рядом с базой обнаружения подводных лодок. Там объект был замечен гидролокатором, и над ним были размещены военные корабли. Через пару дней военные уже планировали спасательную операцию, когда второй НЛО присоединился к первому.

В то время все верили, что второе судно прибыло, чтобы оказать помощь первому. В это время на флоте решили подождать и посмотреть. После примерно недельного наблюдения за двумя НЛО, некоторые из судов были вызваны на перехват российской подводной лодки, которая вошла в канадские воды. В этот момент два подводных НЛО сделали свой ход. Они направились к заливу Мэн и, отойдя на некоторое расстояние от преследующих их кораблей Военно-морского флота, всплыли на поверхность и взмыли в небо.

Эти чрезвычайные события были подтверждены многими свидетелями, как гражданскими, так и военными. Нет никаких сомнений в том, что нечто «неизвестное» находилось в водах гавани Шаг 4 октября 1967 года.

_______________________

Инцидент в Шег-Харборе — сообщение о предположительном крушении неопознанного летающего объекта крупных размеров в водах близ порта Шег-Харбор, небольшой рыбацкой деревушки в канадской провинции Новая Шотландия, 4 октября 1967 года.

Предполагаемый инцидент расследовался как гражданскими (Королевская канадская конная полиция и Канадская береговая охрана), так и (предположительно) военными (Королевский канадский военно-морской флот и Королевские военно-воздушные силы Канады) органами правительства Канады.

Канадским флотом проводилась по крайней мере одна операция по подводному поиску с целью попытаться найти останки связанного с инцидентом объекта. Правительство Канады заявило, что у него нет сведений о самолёте, который мог быть вовлечён в инцидент, и упавший объект, если событие на самом деле произошло, остаётся неопознанным по сей день.

Это один из немногих случаев, когда в документах государственного учреждения официально утверждалось, что в инциденте имел место неопознанный летающий объект (это словосочетание было использовано в том числе в официальном отчёте о событии).

Несколько опрошенных военных свидетелей, в том числе дайвер канадского флота, принимавшие участие в поисках, утверждали, что на Земле потерпел крушение инопланетный космический корабль. Было также утверждение, что некоторые свидетели подразделения вооружённых сил Соединенных Штатов были вовлечены в поиск.

Дело было также кратко исследовано так называемым комитетом Кондона в США, который также не сумел представить объяснений по этому поводу.

Ход событий:

4 октября 1967 года в 23.20 по местному времени одиннадцать человек независимо друг от друга якобы наблюдали в ночном небе огни и контуры большого объекта, который затем врезался в воду в заливе Мэн и исчез в океане.

Первоначально люди, как следовало из их сообщений, предположили, что стали свидетелями авиакатастрофы обычного самолёта, и незамедлительно вызвали представителей канадской полиции, представители которой прибыли на место, как сообщается, уже через 15 минут после события.

Полицейские сразу же отправили запрос в Спасательно-координационный центр в Галифаксе, чтобы получить информацию о самолётах, которые могли разбиться в этом районе, и организовали поисково-спасательную операцию, к которой присоединились канадская береговая охрана и местные рыболовецкие суда. Тем не менее, не было найдено ни выживших, ни каких-либо обломков предполагаемого самолёта.

На следующее утро центр в Галифаксе сообщил, что ни один военный или гражданский самолёт, который мог пролетать в данном регионе, не пропал без вести. Окончательно безрезультатные поиски были завершены 9 октября.

Официальная история поисков на этом заканчивается, однако существует неподтверждённая информация о том, что впоследствии в этом регионе канадскими и американскими военными проводилась засекреченная поисковая операция.

Реальность инцидента не является безусловным фактом. Спасательная операция была организована только потому, что полицейские поверили жителям деревни ввиду сравнительно большого числа очевидцев.

По данным Библиотеки и архива Канады, единственным сохранившимся письменным отчётом о событии, который может заслуживать доверия, является письмо в Департамент национальной обороны, датированное 4 октября 1967 года, автором которого якобы является капрал Канадской конной полиции. В нём говорится о том, что он и шесть других свидетелей наблюдали неопознанный летающий объект, который резко стал терять высоту, а затем упал в океан.

После инцидента на поверхности воды будто бы появилось белое свечение. Полицейский пытался добраться до объекта, но он опустился до того, как тот прибыл на место. Никаких других официальных документов об инциденте не сохранилось.

Осенью 1967 года дело рассматривалось в США так называемым комитетом Кондона, занимавшимся анализом сообщений об НЛО. Несмотря на раскрытие огромного количества подобных сообщений как ошибок или мистификаций, в данном случае комитет не смог найти подходящего объяснения.

Инцидент привлёк широкое внимание канадской прессы - в частности, в октябре 1967 года о нём написали многие крупные газеты Галифакса.

_____________________________________________

Художественная работа, изображающая инцидент в гавани Шаг , Хэла Кроуфорда в Канадском отчете об НЛО, № 1, август 1967 года.

Инцидент в гавани Шаг

Одна из самых необычных встреч НЛО в двадцатом веке произошла в крошечном рыбацком поселке Шаг-Харбор на южной оконечности Новой Шотландии. Это событие, хотя и относительно неясное в смысле информированности общественности, является одним из наиболее тщательно и официально задокументированных столкновений с НЛО за последние 30 лет, и оно так же сенсационно и загадочно, как и знаменитый инцидент в Розуэлле.

В вечернем небе 4 октября 1967 года несколько жителей деревни впервые заметили довольно странную группировку оранжевых огней. Несколько свидетельств очевидцев показывают, что в тот вечер было четыре оранжевых огня. Пять из этих свидетелей включали группу подростков, которые наблюдали, как эти огни мигают последовательно в течение нескольких минут, а затем внезапно и быстро ныряют под острым углом 45 градусов к поверхности воды.

К изумлению подростков и других очевидцев, при попадании на поверхность воды огни не сразу исчезали под волнами, а, казалось, всплывали на поверхности, примерно в полумиле от берега.

Первоначальная паническая реакция наблюдателей заключалась в том, что они стали свидетелями аварийного сброса или крушения самолета. Первое сообщение, позвонившее в RCMP (Королевская канадская конная полиция) в Баррингтоне, пришло от молодого рыбака, который сообщил им, что авиалайнер вошел в залив. Первой реакцией полицейского диспетчера было то, что молодой человек пил, однако после 10 дополнительных звонков, сообщавших об инциденте, полиция быстро связалась с молодым рыбаком для уточнения местонахождения.

Однако в течение того же периода времени констебль Рон Паунд из RCMP патрулировал на шоссе№ 3, направляясь к гавани Шаг, и наблюдал странные огни, когда он увеличивал скорость в направлении инцидента. Доклад констебля Паунда состоял в том, что он полагал, что четыре огня исходили от одного самолета, который, по его оценке, имел длину около 60 футов.

Когда констебль Паунд достиг береговой линии, к нему присоединились два других офицера, капрал полиции Виктор Вербиеки и констебль Рон О'Брайен. Кроме того, несколько жителей рыбацкой деревни стояли на берегу, наблюдая и спрашивая, что делать дальше. По словам Констебля Паунда и других офицеров, оранжевые огни медленно менялись на желтые, и объект, казалось, медленно перемещался по поверхности воды, оставляя после себя желтоватую пену. К этому времени не менее 30 свидетелей из разных точек, наблюдали, как объект медленно дрейфует дальше от берега. Все позже описали объект как имеющий форму купола примерно в 60 футов в длину и примерно 10 футов в высоту.

Примерно через пять минут объект начал тонуть под ледяными волнами Северной Атлантики. Несколько свидетелей сообщили, что слышали «свистящий» шум. В то время как RCMP уже связывался с канадской Cost Guard, и Катер 101 находился в пути, двое из сотрудников RCMP и несколько местных рыбаков поспешно спустили свои лодки, чтобы поспешить на помощь выжившим. Когда маленькие лодки и Катер 101 достигли места, огни перестали быть видимыми, но спасательные лодки оказались в густой желтой пене, что указывало на то, что что-то затонуло. 

Рыбаки сообщают, что пена не была морской пеной. На самом деле большинство из них были встревожены тем, что им пришлось пройти через нее, чтобы найти выживших.

После нескольких часов поиска ничего не было найдено, и поиск был прерван примерно в 3 часа ночи. RCMP связался как с NORAD, так и со спасательно-координационным центром в Галифаксе и обнаружил, что в тот вечер не было сообщений о пропаже самолетов, как гражданских, так и военных.

5 октября (на следующий день) Спасательный координационный центр подал отчет в штаб Канадских войск в Оттаве. В этом отчете говорилось, что что-то врезалось в воду в гавани Шаг, но объект был «неизвестного происхождения». Штаб канадских вооруженных сил отправил HMCS Granby в место крушения гавани Шаг-Харбор. Используя современное оборудование для обнаружения и специально обученных водолазов с ВМС и RCMP, канадские военные систематически обыскивали морское дно в течение нескольких дней, но ничего не нашли.

Здесь, в 1967 году, тайна закончилась тем, что не было обнаружено никаких вещественных доказательств и никаких дополнительных улик.

В течение нескольких лет история появлялась в местных газетах. Время от времени появлялись различные теории и интригующие слухи о российских космических кораблях или русских подводных лодках, а также американское последующее расследование. Тогда история просто исчезла в безвестности до 1993 года, когда инцидент в гавани Шаг снова был доведен до сведения общественности.

Это было связано со следственными действиями двух мужчин, следователями MUFON. Крис Стайлс, которому помогал Даг Леджер, используя публичные записи, такие как газетные вырезки и полицейские отчеты, смог выследить и опросить многих очевидцев и лиц, причастных к обнаружению в гавани Шаг, попытке спасения и последующему расследованию. Благодаря их работе были обнаружены некоторые чрезвычайно убедительные подсказки и новые удивительные идеи.

В интервью с дайверами и членами экипажа HMCS Granby они обнаружили поразительную информацию. Объект, который нырнул в воды у гавани Шаг, был отслежен, и он фактически прошел под водой на расстояние около 25 миль до места, называемого Правительственный пункт. В 1960-х годах США поддерживали небольшую, но технически продвинутую военную базу в Правительственном пункте, управляя системой обнаружения магнитных аномалий (MAD grid) с целью обнаружения и отслеживания подводных лодок в Северной Атлантике с использованием.

Американские военные наиболее определенно обнаружили объект на его чувствительном оборудовании для слежения. Военно-морские суда были отправлены и размещены над неопознанным объектом, где он остановился. После 3 дней отсутствия движения и не зная точно, что это было, военные планировали начать операцию по спасению. Пока флот ждал и планировал, аппаратура обнаружения заметила другой движущийся объект и, к удивлению всех участников, присоединилась к первому объекту на дне океана. В то время ходили слухи, что второй НЛО (или Подводный летающий объект?) был там, чтобы оказать помощь первому объекту.

Не полностью понимая, что они имеют дело с военно-морским флотом, решил, что лучше всего ждать и наблюдать. Почти неделю корабли ВМФ удерживали свои позиции над НЛО. Однако на базе была обнаружена российская подводная лодка, которая вошла в канадские воды на севере, поэтому несколько кораблей пришлось снять с цели, чтобы отправиться на север, чтобы провести расследование. Под прикрытием этой новой деятельности на поверхности оба НЛО сделали свое движение, ускоряясь под водой к заливу Мэн. Оставшиеся корабли ВМФ преследовали их по направлению к Соединенным Штатам, но объекты продолжали отдаляться от своих следопытов. К удивлению преследователей, оба объекта вырвались на поверхность и улетели в небо, чтобы исчезнуть в течение нескольких секунд.

По словам исследователей, в то время как эти наблюдения были хорошо подтверждены многими заслуживающими доверия очевидцами, эти отчеты были «не зарегистрированы» военными, бывшими военными и гражданским персоналом, которые боятся преследований, насмешек или потери пенсии. Поэтому, как говорится, «только имена были изменены, чтобы защитить невинных».

Очевидно, что серия необычных и все еще необъяснимых встреч с НЛО, в которых участвовали военно-морские силы двух стран и NORAD, произошла в гавани Шаг 4 октября 1967 года, а на следующей неделе - в глубоких водах за пределами штата Мэн.

Оригинальная новость

Parmi les affaires les plus inhabituels dans le domaine de l’ufologie, on retrouve celles où des objets non identifiés sont descendus du ciel avant de s’écraser sur Terre.

Il y a un nombre étonnamment élevé d’histoires de ce type. L'un des événements les plus connus et les plus souvent débattus est un événement mystérieux qui s'est déroulé dans les régions sauvages et reculées de la Nouvelle-Écosse, au Canada. Cette histoire a attiré beaucoup d'attention de la part des ufologues et n'a toujours pas été résolue.

C'était le soir du 4 octobre 1967 et la journée s'était terminée dans le minuscule village de pêcheurs de Shag Harbour, niché dans la province canadienne de la Nouvelle-Écosse. Le soleil s'était couché, et la soirée était comme toutes les autres, jusqu'à ce que, à 23 h 20, quelque chose de très étrange se produise dans cet endroit isolé. Dans le ciel, il y eut un flash soudain et quatre lumières brillantes ont traversé la zone pendant près d'une heure, jusqu'à ce qu'un objet brillant ait soudainement perdu de l’altitude avant de s'écraser dans l'eau avec une grande force. Certaines personnes prétendent que l'objet anormal avait émis un sifflement surnaturel en descendant, pour ponctuer son atterrissage avec un puissant bruit semblable à une explosion.

D'autres signalèrent que l'objet avait fait clignoter une séquence de lumières avant sa chute. Un témoin nommé Laurie Wickens témoigna un peu plus tard :

« Nous avons vu quatre lumières dans le ciel et sur la terre ici. Nous pensions que c'était un avion et nous n'y avons jamais prêté attention. Nous avons plus ou moins simplement regardé les lumières s'allumer et s'éteindre. Elle a traversé la route devant nous, derrière la colline - nous ne pouvions pas la voir. Nous avons atteint le sommet de la colline. Il y avait une lumière dans l'eau. Nous sommes allés à la cabine téléphonique, appelé la GRC (Gendarmerie royale du Canada) et avons signalé un accident d'avion. »

Wickens ajouta que l'engin mystérieux avait flotté dans l'eau à environ un demi-mile au large des côtes tout en traînant une étrange substance jaunâtre, se balançant pendant près d'une heure avant de sombrer dans les profondeurs. Plusieurs agents de la GRC avaient vu l'objet flotter. En tout, au moins onze personnes appelèrent la police disant avoir vu essentiellement la même chose, une lumière brillante sifflant dans le ciel pour s'écraser dans la mer. On a d'abord supposé qu'il s'agissait d'un accident d'avion. En réponse, les pêcheurs locaux et la GRC lancèrent immédiatement une opération de recherche et de sauvetage, arrivant rapidement sur les lieux où l'objet était censé être tombé. Ils furent rejoints par la Garde côtière, mais il n'y avait aucune épave ni aucun signe de l'aéronef autre que de la mystérieuse mousse jaune tourbillonnant dans les vagues.

Il est intéressant de constater qu'aucun avion n'avait été porté disparu et qu'en fait, tous les avions commerciaux, privés et militaires étaient entièrement comptabilisés le long de la côte est qui s'étendait jusqu'à la Nouvelle-Angleterre. Autrement dit, s'il s'agissait d'un avion, personne ne savait qui c'était ni d'où il venait. La mention des lumières et du comportement de l'engin avant l'impact, ainsi que l'absence de tout avion manquant et le fait qu'il n'a pas coulé tout de suite, ont conduit le RCC Halifax à transmettre l'incident étrange au « Air Desk », le quartier général de l'Aviation royale canadienne à Ottawa, où il était étiqueté comme un rapport d'OVNI. C'est à peu près à cette époque que les militaires se sont rendus sur place, avec un navire de la Marine et des plongeurs de la Marine royale du Canada et de la Fleet Diving Unit Atlantic. Ils arrivèrent sur les lieux pour fouiller les profondeurs pendant trois jours complets, parcourant toute la zone. Leur rapport officiel affirmait qu'ils n'avaient rien trouvé du tout, pas de corps, pas d'épave, rien. Toutefois, certains témoins avaient certifié que la Marine avait effectivement trouvé quelque chose et qu'elle avait emportée toutes les preuves, mais rien ne permet de vérifier ces déclarations.

Entre-temps, l'histoire a amplement fait la une des journaux. Il a beaucoup été question de la possibilité que ce ne soit pas du tout un avion, mais plutôt un OVNI qui s’était écrasé. Cette idée a été alimentée par plusieurs autres observations d'OVNIS qui avaient été rapportées dans la même zone dans les jours précédant ce qui fut plus tard surnommé « l'incident de Shag Harbour ». Pour certains, ces observations inexpliquées et cette affaire pourraient être liées. Dans un rapport, le même soir à 19 h 15, le vol 305 d'Air Canada a rapporté qu'ils avaient repéré un objet rectangulaire brillamment éclairé avec de plus petites lumières derrière lui, qui suivait leur avion à environ un mile de distance, avant de voir une grande explosion, suivie par une autre explosion apparente. Étrangement, celles-ci n’avaient produit aucun son perceptible. Cela aurait-il pu être le vaisseau qui a coulé ? Dans un autre rapport, le capitaine Leo Howard Mersey, du navire de pêche MV Nickerson, avait détecté quatre objets anormaux sur le radar, après quoi tout l'équipage avait vu une formation de quatre lumières brillantes dans le ciel.

Il s’est avéré qu'il y avait eu plusieurs témoignages concernant d'étranges lumières dans le ciel de la région dans les heures précédant le crash. Ceux-ci n'ont servi qu'à alimenter les théories selon lesquelles il ne s'agissait pas d'un avion. Pour beaucoup, il s’agissait d’un véritable crash d’OVNI.

L'affaire fit ensuite l'objet d'une enquête par la Gendarmerie royale du Canada, la Garde côtière canadienne, l'Aviation royale canadienne, le gouvernement canadien et le comité américain Condon, ce qui en fait l'un des cas les mieux documentés d’un possible crash d’OVNI.

Cet incident fait, aujourd'hui, partie de la tradition locale et canadienne, au point qu'il y a un festival annuel de deux jours consacré aux OVNI à Shag Harbor. Il y a aussi eu des pièces de monnaies illustrant cet incident mis en service par la Monnaie royale canadienne.

Personne n'a encore vraiment la moindre idée de ce qui s'est exactement passé au cours de cette soirée fatidique. Était-ce des extraterrestres, des météores, un satellite tombé, ou autre chose ? Le gouvernement a-t-il tout dissimulé ? Personne ne le sait vraiment, et l'incident de Shag Harbor reste un cas dont on parle beaucoup dans les annales de l’ufologie.

________________________

The Shag Harbour Incident

One of the most extraordinary, UFO encounters of the twentieth century occurred in the tiny fishing community of Shag Harbor on the southern tip of Nova Scotia. This event, while relatively obscure in the sense of public awareness, is one of the most thoroughly and officially documented UFO encounters of the last 30 years, and is easily as sensational and as mystifying as the famous Roswell incident.

In the evening skies of October 4, 1967 several residents of the village first noticed a rather strange grouping of orange lights. Several eyewitness accounts indicate that there were four orange lights that evening. Five of these witnesses included a group of teenagers who watched these lights flash in sequence for several minutes, and then suddenly and rapidly dive in a sharp 45 degree angle toward the water’s surface.

To the amazement of the teens, and other eyewitnesses, on hitting the water’s surface the lights did not immediately disappear beneath the gentle swells, but seemed to float on the surface, approximately one-half mile from the shore. The initial panicked reaction of the observers was that they were witnessing the emergency ditching or crash of an airplane. The first report phoned into the RCMP (Royal Canadian Mounted Police) in Barrington, came from a young fisherman who told them that an airliner had gone into the bay. The first reaction by the police dispatcher was that the young man had been drinking, however after an immediate rash of 10 additional calls reporting the incident, the police quickly re-contacted the young fisherman for location details.

Within the same time period however, Constable Ron Pound of the RCMP was on patrol on Highway 3, heading toward Shag Harbor, and had been observing the strange lights as he increased his speed toward the incident. Constable Pound’s report was that he believed that the four lights were coming from a single aircraft, that he estimated to be about 60 feet long.

As Constable Pound reached the shoreline he was joined by two other officers, Police Corporal Victor Werbieki, and Constable Ron O’Brien. Additionally, several of the fishing village’s residents stood on the shore watching and questioning what to do next. According to Constable Pound and the other officers, the orange lights slowly changed to yellow, and the object appeared to move slowly across the surface of the water, leaving a yellowish foam in it’s wake. By this time no fewer than 30 witnesses from various vantage points, watched as the object slowly drifted further from shore, all would later describe the object as about 60 feet long, 10 or so feet high and dome shaped.

After about five minutes, the object started to sink beneath the icy North Atlantic waves. A few of the eyewitnesses reported hearing a “whooshing” noise. While the RCMP had already been in communication with the Canadian Cost Guard and Cutter 101 was on the way, two of the RCMP officers and a few local fisherman hurriedly launched their boats to speed to the rescue of any survivors. As the small boats, and Cutter 101 reached the location, the lights were no longer visible but they found themselves sailing through a thick yellow foam, that indicated that something had submerged. (The fisherman report that the foam was not sea foam, and looked like nothing they had ever seen. In fact most were unnerved by the fact that they had to sail through it to look for survivors.)

After several hours of searching nothing was found and the search was called off at approximately 3:00 am. Both the NORAD and the Rescue Coordination Center in Halifax had been contacted by the RCMP and found that there had been no reports that evening of missing aircraft, either civilian or military.

On October 5th (the following day), the Rescue Coordination Center filed a report with the Canadian Forces Headquarters in Ottawa. This report stated that something had crashed into the water in Shag Harbor, but the object was of “unknown origin.” The Canadian Forces Headquarters dispatched the HMCS Granby to Shag Harbor crash site, and using advanced detection equipment and specially trained divers from the Navy and the RCMP, the Canadian military systematically searched the sea floor for several days, and found nothing.

Here in 1967, the mystery ended with no physical evidence ever recovered, and no additional leads.

For a few years the story kicked around in the local papers. From time-to-time various theories and intriguing rumors emerged about Russian spacecraft, or Russian submarines, and an American follow-up investigation. Then the story simply faded into obscurity.

That is, until 1993 when the Shag Harbor incident once again was brought to the attention of the public.

This was due to the dedicated investigative efforts of two men who are *MUFON investigators. Chris Styles, assisted by Doug Ledger, using public records such as newspaper clippings, and police reports were able to track down and interview many of the eyewitnesses and individuals involved in the Shag Harbor sighting, the rescue attempt, and in the subsequent investigation. Through their work, some extremely compelling clues and amazing new insights were uncovered.

In interviews with divers, and crew members from the HMCS Granby they discovered some startling information. The object that dove into the waters off of Shag Harbor had been tracked, and it had actually traveled underwater for a distance of about 25 miles to a place called Government Point. In the 1960’s the U.S. had maintained a small but technically advanced military base at Government Point, managing a Magnetic Anomaly Detection system (MAD grid) for the purpose of detecting and tracking submarines in the North Atlantic using .

The U.S. military had most definitely detected the object on its sensitive tracking equipment. Naval vessels were dispatched and positioned over the unidentified object, where it had stopped. After 3 days of no movement, and not knowing exactly what it was, the military was planning to initiate an investigative salvage operation. As the Navy waited and planned, the detection equipment picked up another object moving in, and to the amazement of all those involved, joined the first object on the ocean floor. The speculation at the time, was that the second UFO (I guess officially now an Underwater Flying Object) was there to render aid to the first object.

Not fully comprehending what they were dealing with the Navy decided it was best to standby and observe. For nearly a week the Navy vessels held their position over the UFOs. The detection base however, located a Russian submarine that had entered Canadian waters to the north, so several of the vessels had to be pulled off target to sail north to investigate. Under the cover of this new activity on the surface, both UFOs made their move, accelerating underwater toward the Gulf of Maine. The remaining Navy vessels pursued them toward the United States, but the objects continued to distance themselves from their trackers. To the astonishment of the pursuers, both of the objects broke to the surface and shot skyward to vanish within seconds.

According to the researchers, while these observations were well corroborated by many credible eye witnesses, these accounts were given “Off the Record” by military, ex-military, and civilian personnel who fear harassment, ridicule, or loss of pension. So as the saying goes, “only the names have been changed to protect the innocent.”

Clearly, a series of very extraordinary, and still unexplained UFO encounters, involving the navies of two countries and NORAD, occurred at Shag Harbor on October 4th 1967, and in the following week in the deep waters off of the cost of Maine.

______________________________________

45 lat temu w pobliżu rybackiej osady Shag Harbour doszło do „twardego lądowania” zagadkowego obiektu latającego. Przybyli na miejsce policjanci widzieli, że jeszcze przez jakiś czas unosił się on na wodzie, po czym prawdopodobnie zatonął. Wezwani na miejsce nurkowie oficjalnie nie znaleźli na dnie żadnych pozostałości. A nieoficjalnie…

____________________
MUFON CANADA

Przypadek z Shag Harbour to jeden z ważniejszych incydentów z udziałem obiektu UFO, jaki miał miejsce w Kanadzie. Często porównuje się go do słynnej historii z Roswell, ale wydarzenie to ma coś, czego brak w legendarnym przypadku z 1947 r. – oficjalną dokumentację.

Za wydarzeniem z Shag Harbour ciągnie się długi „papierowy” ślad różnego rodzaju akt rządowych i wojskowych. Po zapewnieniach, że nie zdarzyło się tam nic ciekawego, o sprawie zapomniano na 26 lat. „Na wierzch” wyciągnął ją po raz kolejny Christopher Styles – badacz UFO z Halifax, członek organizacji MUFON, dla którego było to pierwsze tego typu dochodzenie.

Nocą 4 października 1967 r., krótko po 23., nad niewielką osadą rybacką Shag Harbour (prowincja Nowa Szkocja) widziano UFO o średnicy ok. 20 m. Obiekt, na którym widniały cztery jasne i błyskające w określonej sekwencji światła, nachyliwszy się pod kątem 45 stopni, szybko kierował się w stronę wody. Po zderzeniu pojawił się błysk i donośny huk. Na komendzie Kanadyjskiej Królewskiej Policji Konnej (RCMP) w Barrington Passage rozdzwoniły się telefony, jednak żaden ze świadków zdarzenia nie wspominał o „UFO”. Większość wierzyła, że w zatoce doszło do katastrofy lotniczej i niezbędna może być fachowa pomoc.

Na wybrzeżu zjawili się wkrótce trzej funkcjonariusze – kpr. V. Werbicki i cst. (konstabl) Ron O’Brien z Barrington Passage, którzy zbliżali się do miejsca od wschodu, podczas gdy cst. Ron Pond, który w tym czasie patrolował drogę numer 3, jechał do Shag Harbour od zachodu, co pozwoliło mu widzieć ostatnie momenty obiektu w locie. Jak mówił, po charakterystyce lotu i układzie świateł uznał, że nie może być to zwykła maszyna.
 

 

Shag Harbour leży na południu Nowej Szkocji - wschodniej prowincji Kanady, w Zatoce Maine. Shelburne to miejsce, w pobliżu którego prowadzono rzekomą akcję nadzorowania spoczywających na dnie dwóch obiektów. Z kolei w okolicach Woods Harbour 11 października 1967 r. dokonano kolejnej serii obserwacji UFO, która - jak mniemają niektórzy - spowodowana była przez obiekty, które ewakuowały się z morskiego dna (graf.: OTRS/CC).

Kiedy wszyscy trzej funkcjonariusze spotkali się na brzegu, UFO wciąż unosiło się na wodzie w odległości ok. 800 m. od nich. Emitowało bladożółte światło i oddalając się w głąb zatoki pozostawiało po sobie pas żółtej, gęstej piany. Ani Centrum Zarządzania Kryzysowego w Halifax, ani pobliska placówka NORAD (Dowództwa Obrony Północnoamerykańskiej Przestrzeni Powietrznej i Kosmicznej) w Baccaro nie odnotowały żadnych informacji o zaginionym samolocie. Cst. Pond relacjonował również, że podczas unoszenia się na powierzchni wody obiekt „zmienił kształt” i wydawał mu się „czymś nieznanym”.

Miejscowi świadkowie potwierdzili szczegóły podane przez Ponda. Na miejsce katastrofy wezwano znajdującą się w pobliżu łódź Straży Przybrzeżnej oraz kilka kutrów, jednak nim dotarły na miejsce, obiekt znikł – prawdopodobnie poszedł na dno. Z miejsca, gdzie zatonął nadal wydobywała się żółta piana, której towarzyszył siarkowy odór. Jej plama miała rozmiary 36 x 100 m. Poszukiwania trwały do 3:00 następnego dnia, a z nastaniem świtu były kontynuowane. Wszyscy byli przekonani, że „coś” niezidentyfikowanego ewidentnie poszło pod wodę.

Następnego dnia po incydencie do Kwatery Głównej Kanadyjskich Sił Zbrojnych w Ottawie przesłano na ten temat raport. Po konsultacjach z NORAD – em, Dowództwo Marynarki poproszono o niezwłoczne przeprowadzenie podwodnego rekonesansu. Od 8 października siedmiu nurków z HMCS Grandby przeszukiwało dno morskie w miejscu domniemanego zatonięcia obiektu. 9 października odwołano akcję z powodu „zerowych rezultatów”, co spowodowało również osłabnięcie zainteresowania mediów.

Sprawę z Shag Harbour oznaczono numerem „34” w Raporcie Komitetu Condona – owocu prac grupy dochodzeniowej sformowanej na Uniwersytecie Colorado i finansowanej przez Amerykańskie Lotnictwo, której głównym celem było „rozprawienie się” z zagadką UFO. Amerykańscy badacze zainteresowali się nią dzięki Jimowi Lorenzenowi z organizacji ufologicznej APRO. Dr Levine, wyznaczony z ramienia komitetu do zbadania przypadku, ograniczył swoje wysiłki śledcze do wykonania dwóch telefonów do Kanadyjczyków (do Dowództwa Marynarki i rzecznika RCMP). Levine doszedł do wniosku, że sprawa nie jest warta uwagi, gdyż poszukiwania nie przyniosły żadnych rezultatów. Był to kolejny powód spadku zainteresowania sprawą, która ożyła ponownie dopiero w 1993 r.

Chris Styles – zainspirowany działalnością Leonarda Stringfielda i Stantona Friedmana – poczuł, że ponowny wgląd w archiwa sprawy z Shag Harbour może przynieść ciekawe rezultaty. Przy skromnym wsparciu Funduszu ds. Badań UFO i poparciu ze strony Friedmana i Dona Berlinera, Styles rozpoczął analizę dokumentów i relacji świadków wydarzeń z października 1967 r.

Jak wspomniano, dzwoniący na komendę w Barrington Passage świadkowie nie mówili o „UFO”. Określenie to pada dopiero w dokumentach RCMP, NORAD, Kanadyjskich Królewskich Sił Powietrznych (RCAF) i Straży Przybrzeżnej. Relacje świadków nie były przerysowane i wypełnione fantastycznymi wątkami. Najbardziej wartościowe pochodziły od wojskowych zaangażowanych w akcję poszukiwawczą.
 

Gazeta Chronicle Herald w wydaniu z 7 października 1967 r. pyta, czy w sprawie UFO z Shag Harbour może kryć się coś konkretnego. Po odwołaniu podwodnych poszukiwań z powodu braku rezultatów, media straciły zainteresowanie sprawą.

Znaczna część dokumentacji przypadku – w tym rozkazy i komunikacja między Centrum Dowodzenia a bazami wojskowymi – została odtajniona i udostępniona w Kanadyjskich Archiwach Narodowych w zestawie dokumentów RG 77. Wyłaniający się z nich obraz wskazuje, że próby poszukiwań obiektu o możliwie pozaziemskim pochodzeniu traktowano bardzo poważnie.

Niecodzienne przypadki spotkań z UFO w Kanadzie, takie jak sprawa z Shag Harbour czy Falcon Lake (gdzie po spotkaniu z dziwnym obiektem poparzeń ciała doznał polski imigrant, Stefan Michalak) spowodowały, że temat trafił do ministra obrony, Leo Cadieux. Po szerokich konsultacjach, dr H. Sheffer – szef Sztabu Obrony i sztab projektu „AIR DESK” (kanadyjskiego odpowiednika „Projektu Blue Book” – programu badań nad UFO prowadzonemu przez Amerykańskie Lotnictwo w okresie 1952 - 1969), zadecydowali o przekazaniu spraw związanych z obserwacjami UFO do Narodowej Rady Badawczej. Styles zyskał dostęp do listu sygnowanego przez ministra obrony, wysłanego do dyrektora Komitetu Doradczego ds. Badań Naukowych i Przemysłowych, w którym padają słowa, iż rząd Kanady wyraża wiarę „w posiadanie przez niezidentyfikowane obiekty pozaziemskie technologii, która mogłaby znacznie przyczynić się do badań naukowo – technicznych”.

W noc, gdy doszło do upadku obiektu w Shag Harbour we wschodniej Kanadzie dokonano kilku godnych uwagi obserwacji UFO. Załoga jednostki M. V. Nickerson, która prowadziła połów w rejonie Sambro, donosiła o napotkaniu czterech unoszących się nad wodą obiektów, których obecność potwierdził radar. Tego dnia UFO widzieli również 12 – letni Darrel Dorey i R. Grandy Irwin – sprzedawca ubezpieczeń z Shelburne. Podczas lotu między Sherbrooke a St. Jean, załoga samolotu należącego do Air Canada odnotowała aktywność NOL, która została oficjalnie zarejestrowana w lotniczej dokumentacji. Miało to miejsce na kilka godzin przed upadkiem nieznanego obiektu do wód Shag Harbour.

Raporty prasowe pojawiające się po odwołaniu poszukiwań wskazywały, że wojsko nadal było zainteresowane wyjaśnieniem tej sprawy. Na początku listopada pojawiła się niezwykle ciekawa informacja, którą przedrukowała część regionalnej prasy. Artykuł, przypisywany mjr Victorowi Eldridge’owi, nosił tytuł „Wojsko chce zgłaszania obserwacji UFO”. Styles odkrył, że człowiek ten pełnił wiele funkcji – był radnym w Yarmouth, a także publicystą od tematów wojskowych. Przez czas badania incydentu z Shag Harbour działał on również jako główny oficer zarządzający w bazie wojskowej CFS Barrington w Bacarro (Nowa Szkocja).

Placówka ta odgrywała główną rolę w planach poszukiwania obiektu. Styles odkrył, że Eldridge był jedyną osobą spośród grona policjantów i żołnierzy, którzy nie pamiętali absolutnie nic o incydencie z 4 października. Jego postawa była szczególnie dziwna w świetle zachowanych dokumentów. Policyjny raport z listopada 1970 r. wspominał, że oficer z bazy Barrington, płk Rushton, zażądał od komendy w Barrington Passage kopi raportu dotyczącego zaobserwowania UFO przez braci Smith.

Choć mjr Eldridge „nie pamiętał”, aby baza kiedykolwiek zajmowała się przypadkami UFO, w rozmowie telefonicznej ze Stylesem w 1993 r. powiedział, że „nie były to sprawy warte dziennikarskiego śledztwa”. Przed dochodzeniem przeprowadzonym przez ufologa niewiele wiadomo było też o roli jaką w sprawie Shag Harbour odegrał ojciec Michael Burke – Gaffney. Ten nieżyjący już jezuita pracował jako astronom w St. Mary’s University w Halifax. Mało kto wie jednak, że o. Burke – Gaffney współpracował z Narodową Radą Badawczą i rządem kanadyjskim w temacie UFO. W dokumentacji odnaleźć można prośby o przesyłanie do Ottawy próbek fizycznych śladów pozostawionych przez lądujące NOL. Mimo swego dużego zaangażowania w ufologię, jezuita określał się jako człowiek, którego „mdli, gdy słyszy o niezidentyfikowanych obiektach”.

Najbardziej intrygującym elementem ze śledztwa Stylesa jest historia o próbie wyciągnięcia z dna obiektu, który znaleziono… 40 km od miejsca upadku UFO w Shag Harbour, niedaleko miejscowości Shelburne. Niestety, badanie tej historii natrafiło na poważne przeszkody i brak na to bezpośredniego potwierdzenia w dokumentacji. Istnieją jednakże źródła potwierdzające wersję, że podjęto druga próbę poszukiwawczą w miejscu oddalonym od Shag Harbour. Źródłem tej historii byli wojskowi, którzy prosili o zagwarantowanie anonimowości.
 

Tablica wskazująca drogę do miejsca, gdzie późną nocą 4 października 1967 r. obserwowano dryfujący na wodzie i delikatnie świecący obiekt (za: theufochronicles.com).

Historia ta, w przeciwieństwie do innych opowieści o katastrofach UFO, kończy się czymś, co można uznać za „szczęśliwe” wydarzenie. Po tym, jak wojskowe jednostki wytropiły zatopione UFO i rozpoczęły jego tygodniowy nadzór okazało się, że pojawił się obok niego drugi obiekt – jak wierzono, udzielający mu pomocy technicznej. Według informacji, część jednostek obserwujących podwodne obiekty oddelegowano do misji mającej na celu przechwycenie radzieckiej łodzi podwodnej, która naruszyła limit terytorialny (być może chcąc zbliżyć się do tego, co spoczywało w okolicach Shelburne). Kiedy ogłoszono alarm, oba niezidentyfikowane obiekty zaczęły się oddalać w kierunku Zatoki Maine, gdzie rzekomo wystrzeliły ponad taflę wody i odleciały. Zdarzenie datowane na 11 października było przyczyną drugiej serii obserwacji UFO w okolicach Shag Harbour.

Chris Styles mówi, że chce uniknąć porównań z innymi rzekomymi katastrofami UFO i legendami, które narosły wokół nich: - Scenariusze katastrof, jak wiele innych aspektów UFO, oferują możliwość lepszego zrozumienia natury tego zjawiska. Musimy być jednak w stanie pogodzić się z każdym wyjaśnieniem – mówi.

Sprawa z Shag Harbour nie została zamknięta i mówiąc szczerze, jest to dość „nowy” przypadek. Wielu świadków przesłuchano dopiero w latach 90 – tych. Nadal jednak brakuje kilku elementów układanki. Być może są gdzieś ludzie, którzy je posiadają…

Гипотезы

Список версий, содержащих признаки, совпадающие с описаниями очевидца или материальными свидетельствами
Недостаточно информации

Расследование

Проверка версий, их подтверждение или опровержение. Дополнительная информация, заметки по ходу изучения материалов
Недостаточно информации

Итог

Версия, подтвержденная в результате расследования, или наиболее вероятное объяснение
Недостаточно информации

Войдите или зарегистрируйтесь, чтобы отправлять комментарии

Друзья сайта

  • Мир тайн — сайт о таинственном
  • Activite-Paranormale
  • UFOlats
  • Новый Бестиарий
  • The Field Reports
  • UFO Meldpunt Nederland
  • GRUPO DE ESTUDOS DE UFOLOGIA CIENTÍFICA
  • Паранормальная наука, наука об аномалиях
  • Новости уфологии
  • UFO Insights
  • Mundo Ovnis

Внимание!

18+

Сайт содержит материалы, не рекомендуемые для просмотра впечатлительным людям.

Орфографическая ошибка в тексте:
Чтобы сообщить об ошибке, нажмите кнопку "Отправить сообщение об ошибке". Также вы можете добавить свой комментарий.