| ID | #1686083140 |
| Añadido | Mar, 06/06/2023 |
| Autor | July N. |
| Fuentes | |
| Fenómenos | |
| Estado | Caso
|
Datos iniciales
En el verano de 1963, un grupo de niños presenció un extraño evento en Lesnice, en el distrito de Breslavia. Anna Sobchak, quien decidió contarlo, afirma haber visto a la criatura vestida con un traje metálico y un "casco de burbuja" cerca del parque Lesnytsky con varios compañeros. La mujer recuerda que la figura estaba de pie en el fondo de una luz brillante y como si los "acercara". Esto fue acompañado por una parálisis que impedía el movimiento y el llamado "Factor Oz".
El presente caso es, sin duda, uno de los casos con un "alto coeficiente de impar". Estos son incidentes caracterizados por una corriente inusual (incluso para los estándares de encuentros con Ovnis). Esto ocurrió en el verano, probablemente en julio de 1963, en Lesnice, en el distrito de Breslavia, en el área del parque Lesnice y en la cercana avenida kastanova.
La observación de la extraña criatura ocurrió cuando los niños que jugaban, incluida Anna Sobchak, quien contó la historia, miraban hacia un canal que pasaba por debajo de la carretera asfaltada por la que fluía el arroyo. La mujer afirma que, por otro lado, en lugar de la vista esperada de los arbustos, vieron un gran resplandor, contra el cual había una figura humanoide con un casco y un mono... Él hizo un gesto para seguirse a sí mismo.
Anna habló sobre sus experiencias infantiles en noviembre de 2013. Su "retrato conmemorativo" mostraba una figura que parecía un astronauta con un casco ovalado y opaco. A pesar de que han pasado 50 años, el testigo recuerda claramente muchos detalles. Era imposible relacionarlos con los recuerdos de otros participantes de los eventos, porque alrededor de 1965, la familia de la señora Anna abandonó el Bosque y ella perdió contacto con ellos.
El evento conmemorativo lo describió así:
"El lugar de nuestros juegos infantiles se convirtió en un claro, que estaba ubicado cerca de nuestra casa. A través de él fluía un pequeño arroyo que fluía bajo la carretera de Castaña hasta el parque. Siempre miramos el túnel / canal debajo de esta carretera y caminamos por él hacia el otro lado, es decir, hacia el parque.
Ese día, un terrible accidente ocurrió cerca del túnel, en el que murió un motociclista. Se estrelló contra un árbol, y como sucedió cerca de nuestra casa (en Castan Road), corrimos allí. El cuerpo estaba cubierto con una bolsa negra y estábamos viendo lo que estaba sucediendo. Luego fuimos, como de costumbre, al puente.
Cuando entré en el arroyo primero (los otros niños me siguieron) y miré dentro, al final del túnel vi una figura plateada que parecía un buceador. Ella estaba de pie en un fondo claro. No se veía nada detrás de ella, solo ese brillo, y era extraño porque siempre había arbustos y hierba en el otro lado. En la parte superior del casco, el hombre tenía una especie de "tubo" corrugado que descendía sobre su espalda. No vi su final (ella corrió a sus espaldas) Tenía una especie de palo en la mano y hacía gestos con él, indicando seguirse a sí mismo.
Mientras se movía, se escuchaba un sonido de crujido, como un papel de aluminio. De este personaje emanaba una extraña "energía" que nos "atraía" hacia ella. Nos fue difícil incluso retroceder. Todos estábamos muy asustados y, gritando de pánico, corrimos hacia el edificio de apartamentos donde vivía. Se lo conté a mis abuelos, pero se rieron de mí (probablemente porque era un niño). Nunca hablamos sobre este incidente y ya no nos divertimos en este lugar. Fue una experiencia muy traumática para mí cuando era niño".
La entrevista con la señora Sobchak permitió aclarar algunos detalles. Según ella, entonces parecía que la figura estaba frente a la entrada de las alcantarillas, en una "pantalla" de luz blanca brillante que oscurecía el fondo (pincel). El traje de la criatura parecía a la vez" voluminoso " (en las piernas y los brazos) y lento, sin botones, cremalleras y otros elementos. Era de color plateado y metálico. El mismo color era el casco: una "burbuja", a través de la cual no se podía ver la cara del personaje, así como una" tubería " que venía por detrás. No había guantes, botas y otros elementos característicos. Los antebrazos de la criatura terminaban en "redondeo". En este contexto, se destacó un objeto oscuro que de alguna manera sostenía, que se parecía a un palo.
Los movimientos de las figuras eran antinaturales, suaves pero lentos:
"Fue un movimiento extraño, en cámara lenta", admitió Anna.
Agregó que el sujeto primero "le da la mano" y luego, como un gesto, le muestra a los niños. En esos momentos se oía el susurro de su traje. Después de un tiempo indefinido, lentamente comenzó a voltearse sobre su hombro.
"El tiempo se detuvo", así es como Anna describe los momentos de un encuentro cercano. "No fue hasta que se dio la vuelta que pudimos hacer el movimiento. No pudimos salir de allí antes", dijo.
En el caso del Guardabosques, también se observaron dos ejemplos de cosas que a menudo ocurren durante los encuentros con Ovnis o sus pasajeros. Sobchak la describe como una "succión" que la atraía al personaje y hacía imposible moverse. El segundo efecto se llama "factor de Oz", que menciona el testigo:
"Hubo silencio. Había un arroyo lleno de piedras. Estaba susurrando, pero de repente no había nada — solo el susurro de su traje".
Noticias originales
Latem 1963 r. w Leśnicy - dzielnicy Wrocławia, grupka dzieci była świadkiem dziwnego wydarzenia. Pani Anna Sobczak, która zdecydowała się o tym opowiedzieć twierdzi, że z kilkoma rówieśnikami w pobliżu Parku Leśnickiego ujrzała istotę ubraną w szeleszczący metaliczny kombinezon i „hełm-bańkę”. Kobieta przypomina sobie, że postać stała na tle jaskrawego światła i jakby „przyciągała” ich do siebie. Towarzyszył temu uniemożliwiający ruchy paraliż oraz tzw. „czynnik Oz”…
____________________
INFRA
Niniejszy przypadek należy bez wątpienia do spraw o „wysokim współczynniku dziwności”. Są to incydenty charakteryzujące się nietypowym (nawet na standardy spotkań z UFO) przebiegiem. Wydarzyło się to latem, prawdopodobnie w lipcu 1963 r. w Leśnicy - dzielnicy Wrocławia, na terenach leżących wokół Parku Leśnickiego i przebiegającej niedaleko alei kasztanowców.
Obserwacja dziwnej istoty miała miejsce, gdy bawiące się dzieci - wśród nich relacjonująca opowieść pani Anna Sobczak - zajrzały do przebiegającego pod brukowaną szosą kanału, przez który płynął strumyk. Kobieta twierdzi, że po drugiej stronie - zamiast spodziewanego widoku zarośli - ujrzeli oni wielką jasność, na tle której stała ubrana w hełm i kombinezon humanoidalna postać…
Gestami wskazywał, by iść za nim
Relacja pani Anny Sobczak o obserwacji humanoida w 1963 r. Nagranie zawierające wywiad z kobietą, ujawniające więcej szczegółów zdarzenia, można pobrać z Archiwum Radia Paranormalium (mp3) lub odsłuchać na żywo.
Swoje przeżycie z dzieciństwa pani Anna zgłosiła nam w listopadzie 2013 r. Na wykonanym przez nią „portrecie pamięciowym” widniała postać podobna do astronauty w owalnym nieprzezroczystym hełmie. Mimo upływu 50 lat, świadek dokładnie pamięta wiele detali. Skonfrontowanie ich ze wspomnieniami innych uczestników zdarzenia było niemożliwe, ponieważ ok. 1965 r. rodzina pani Anny wyjechała z Leśnicy, a ona straciła z nimi kontakt.
Pamiętne zdarzenie opisywała tak: „Miejscem naszych dziecięcych zabaw była łąka, która mieściła się koło naszego domu. Płynął przez nią mały strumyk, który przepływał pod drogą ‘Kasztanową’ do parku. Zawsze zaglądaliśmy do tunelu/kanału pod tą drogą i przechodziliśmy nim na drugą stronę, tj. do parku.
Tamtego dnia obok tunelu zdarzył się straszny wypadek, w którym zginął motocyklista. Uderzył w drzewo, a że to stało się blisko naszego domu (na drodze Kasztanowej), pobiegliśmy tam. Ciało leżało przykryte czarnym workiem, a my obserwowaliśmy, co się dzieje. Następnie udaliśmy się, jak zwykle, pod mostek.
Gdy weszłam do strumyka jako pierwsza (reszta dzieci za mną) i zajrzałam do środka, na końcu tunelu ujrzałam srebrną postać podobną do nurka. Stała na jasnym tle. Nic za nią nie było widać, tylko tą jasność i było to dziwne, gdyż po drugiej stronie zawsze były widoczne krzaki i trawa. Na czubku hełmu osobnik miał taką jakby karbowaną ‘rurę’, która opadała na tył. Nie widziałam jej końca (biegła za plecy). W ręku miał coś na kształt kija i wykonywał nim gesty, wskazując, by iść za nim.
Kiedy się poruszał słychać było szelest, jakby folii aluminiowej. Emanowało od tej postaci dziwną ‘energią’, która nas do niej ‘przyciągała’. Ciężko nam było się nawet wycofać. Wszyscy bardzo się wystraszyliśmy i z krzykiem w popłochu uciekliśmy do kamienicy, w której mieszkałam. Opowiedziałam o tym dziadkowi i babci, ale wyśmiali mnie (pewnie z racji tego, że byłam dzieckiem). Nigdy o tym zdarzeniu nie rozmawialiśmy i nie bawiliśmy się więcej w tym miejscu. Było to dla mnie jako dziecka bardzo traumatyczne przeżycie.”
„Czas się zatrzymał”
Rysunek humanoida wykonany przez znajomego pani Anny na podstawie jej relacji. Kolory mogą nie oddawać wiernie tego, co wówczas widziała. Jak mówi, zarówno skafander, hełm jak i widoczna z tyłu rura miały jednakowy srebrny kolor. Na jego tle wyróżniała się czerń podłużnego przedmiotu trzymanego przez istotę.
Wywiad z panią Sobczak pozwolił wyklarować pewne szczegóły. Jak mówiła, wydawało jej się wówczas, że postać stoi naprzeciw wylotu kanału, na „ekranie” z jaskrawobiałego światła, który zasłonił tło (zarośla). Kostium istoty wydawał się jednocześnie „pękaty” (na nogach i rękach) i wiotki, bez guzików, suwaków czy innych elementów. Miał kolor srebrny - metaliczny. Takiej samej barwy był hełm - „bańka”, przez który nie było widać twarzy postaci, jak i biegnąca z tyłu „rurka”. Brak było rękawic, butów czy innych charakterystycznych elementów. Przedramiona istoty kończyły się „zaokrągleniem”. Na tym tle wyróżniał się trzymany jakoś przez nią ciemny przedmiot, przypominający kij.
Ruchy postaci były nienaturalne - płynne, lecz spowolnione: „To był ruch dziwny, w zwolnionym tempie” - przyznała pani Anna. Dodała, że osobnik najpierw „potrząsał ręką”, a potem jakby nawoływał gestami dzieci do siebie. W tych momentach słychać było szelest jego kombinezonu. Po bliżej nieokreślonym czasie zaczął powoli odwracać się przez ramię.
„Czas się zatrzymał” - tak pani Anna opisuje chwile bliskiego spotkania. „Dopiero kiedy się odwracał mogliśmy zrobić jakiś ruch. Wcześniej nie mogliśmy się stamtąd wycofać” - mówiła.
W przypadku z Leśnicy odnotowano też dwa przykłady oddziaływań często pojawiających się przy okazji spotkań z UFO lub jego pasażerami. Pierwsze pani Sobczak opisuje jako „zasysanie”, które przyciągało do postaci i sprawiało, że wykonywanie ruchów stało się niemożliwe. Drugi efekt to tzw. „czynnik Oz”, o którym świadek wspomina: „Zrobiła się cisza. Tam płynął strumyk, było pełno kamieni. Szumiał, ale nagle nie było słychać nic - tylko szelest jego skafandra.”
Analiza krytyczna
Niezidentyfikowane humanoidy w kombinezonach widziano w Polsce także w przypadkach z Krosna Odrzańskiego (1990, na rysunku powyżej) czy Człuchowa (1979).
Pełna detali i emocji relacja pani Anny nie precyzuje dwóch istotnych szczegółów: wzrostu istoty oraz czasu trwania obserwacji. Ten drugi może być trudno określić z perspektywy połowy wieku. Dużo więcej problemów sprawia wzrost humanoida. Przyjmując, że kanał mierzył ok. metra wysokości, a stojąca u jego wylotu postać była przez dzieci doskonale widoczna, sugeruje to, że istota również była niewysoka. Gdyby znajdowała się dalej, szczegóły (np. karbowanie rury) nie byłyby tak wyraźne.
Damian Trela, który odwiedził z panią Anną miejsce indycentu ustalił, że wspomniany kanał ma obecnie ok. 60 cm wysokości i ok. 10 m. szerokości. Rzuca to nieco wątpliwości na podane w relacji szczegóły, choć możliwe, że w tym czasie przeprowadzono tam jakieś prace modernizacyjne.
Kolejny problem, to dlaczego świadkowie nie zauważyli jaskrawego światła, mimo że istota znajdowała się po przeciwnej stronie drogi? O samym zniknięciu postaci również wiadomo niewiele, gdyż w chwili „odstąpienia” paraliżu, dzieci uciekły.
Hipotetyczną odpowiedzialność ludzi za incydent w Leśnicy należy rozpatrywać przez pryzmat doświadczanych anomalii, nietypowego wyglądu i wzrostu istoty, a także obecności „świetlistego ekranu”. Jedno z konwencjonalnych wyjaśnień zakłada, że dzieci mogły przestraszyć się pracownika wodociągów lub melioracji.
Pani Anna doskonale pamięta zdarzenie z lata 1963 r., choć nie potrafi go wytłumaczyć. Jest w nim jeszcze jeden kontrowersyjny element: „Może się mylę, ale motocyklista mógł widzieć tą postać, wystraszył się i to ona mogła być przyczyną wypadku” - pisała, choć oczywiście ustalić tego nie sposób.
Pani Sobczak ma nadzieję, że dzięki publikacji uda się odnaleźć pozostałych świadków incydentu, który - mimo otoczki dziwności - jest niezwykle intrygujący, a dodatkowo pochodzi z okresu, kiedy doniesienia o UFO były w Polsce rzadkie. Mimo to, jak dodaje Damian Trela, w tym przypadku upływ czasu mógł nieco wypaczyć w pamięci świadka pewne szczegóły i rekonstrukcja dokładnego przebiegu zdarzenia może okazać się niemożliwa.
Hipótesis
Investigación
Currículum
Inicie sesión o regístrese para comentar
